دیوارهای سبز - به عنوان سیستم های کاشت عمودی، باغ های عمودی، دیوارهای گیاهی و/یا دیوارهای پوشش گیاهی شناخته می شوند- طی 15 سال گذشته در چندین پروژه در سراسر جهان با موفقیت اجرا شده اند. پروژه های اروپایی و کانادایی پیشتاز اجرای این سیستم های کاشت هستند.
اکثر دیوارهای سبز به سادگی سیستم های کاشت عمودی برای داخل و خارج ساختمان هستند. سیستم پایه گرین وال با ارائه یک بستر کاشت در یک سیستم دیوار مدولار ایجاد می شود. اجزای یک سیستم کاشت عمودی معمولی عبارتند از:
گیاهانی که برای برآوردن هدف طراحی خاص انتخاب شده اند. در دیوارهای سبز داخلی از گیاهان استوایی استفاده می شود - عمدتاً از گونه های انگور، کوهنوردی و سرخس. دیوارهای سبز بیرونی از سموم و دیگر درختان انگور و کوهنوردان مقاوم استفاده می کنند.
یک سیستم پانل مدولار برای حاوی ریشه ها و محیط رشد.
سیستم آبیاری قطره ای یکپارچه و کنترل.
حوضه آبگیر برای کنترل روان آب.
یک سیستم پشتیبانی ساختاری
گیاهان در جای خود باقی می مانند زیرا در محیط رشد ریشه دارند، که توسط سیستم دیوار مدولار در جای خود نگه داشته شده و با استفاده از یک سیستم پشتیبانی ساختاری به دیوار متصل می شود.
هنگامی که هوا از طریق دیوار سبز به گردش در می‌آید، به یک سیستم تصفیه هوای زیست دیواری فعال تبدیل می‌شود. اساساً دیوارهای سبز به عنوان فیلترهای زیستی عمل می کنند و کیفیت هوا را با شکستن VOC های مضر و ایجاد اکسیژن تمیز بهبود می بخشند. دیوارهای سبز دی اکسید کربن را جذب می کنند، اکسیژن آزاد می کنند و گازهای گلخانه ای را در جو کاهش می دهند. دیوارهای سبز بیرونی مصرف انرژی را با خنک نگه داشتن ساختمان در تابستان از طریق فرآیند تعرق کارخانه کاهش می دهند که نیاز به تهویه مطبوع را کاهش می دهد. هر دو دیوار سبز داخلی و خارجی یک مانع صوتی ایجاد می کنند که باعث کاهش سر و صدا در داخل ساختمان می شود.
جایی که دیوار سبز کار می کند
دیوارهای سبز اولین بار در نمایشگاه های جانورشناسی ظاهر شدند، اما تقریباً با هر سطح عمودی سازگار هستند. چه یک دیوار سبز در داخل یا خارج باشد، ارزش بصری قابل توجهی به منطقه می‌افزاید و باعث می‌شود هر بازدیدکننده‌ای توجه داشته باشد. آنها بیانیه های بصری دراماتیک، جذاب و متمایز هستند که پیامی را ارسال می کنند که می گوید به محیط داخل و خارج ساختمان خود اهمیت می دهید.
ملاحظات طراحی
چندین تفاوت مهم طراحی و ساختاری بین طراحی باغ در سطح زمین و طراحی باغ عمودی وجود دارد. در اینجا چند الزام و ملاحظات خاص ساختمانی در هنگام توسعه باغ عمودی / دیوار سبز آورده شده است:
حفاظت از یکپارچگی سیستم پشتیبانی سازه و حفاظت ضد آب آن سیستم.
زهکشی مثبت در سراسر سیستم به طوری که کاشت در قسمت پایین بدون اشباع بیش از حد شرایط رشد مطلوبی داشته باشد.
یک بستر کاشت درازمدت و سبک که از طریق تجزیه در معرض زوال نیست (معمولاً این یک محصول مصنوعی است).
آبیاری و کوددهی برای رشد و پایداری بهینه گیاه.
انطباق کاشت با شرایط محیطی
مقررات برای نگهداری
مهمترین عنصر در ساخت دیوار سبز، حفاظت از یکپارچگی اجزای ساختاری است که باغ عمودی را پشتیبانی می کند. به همین دلیل برای جلوگیری از آسیب و کاهش احتمال بازسازی طولانی مدت و پرهزینه باید عایق رطوبتی با طول عمر استثنایی وجود داشته باشد. به این موارد فکر کنید:
ظرفیت تحمل بار. شما فقط نمی توانید یک دیوار سبز را روی هیچ دیوار قدیمی آویزان کنید. هنگامی که به طور کامل از آب اشباع شوند، می توانند بین 25 تا 40 پوند در هر فوت مربع وزن داشته باشند. برای بررسی ظرفیت تحمل بار دیوار خود (یا هر سازه ای که دیوار سبز را پشتیبانی می کند) با یک مهندس سازه مشورت کنید.
ضد آب. انواع مختلفی از عایق رطوبتی موجود است؛ با این حال، مواد الاستومری اعمال شده با مایع محافظت عالی ارائه می دهند. سیستم مدولار به بهترین وجه توسط یک محافظ با پوشش پودری مشابه قفسه های ماشین ظرفشویی محافظت می شود. اگر بودجه اجازه می دهد، اعضای سازه را می توان از فولاد ضد زنگ در مقابل عایق رطوبتی سیستم ساخت.
مقررات کاشت مانند هر کاشت، موفقیت نصب بستگی به فراهم کردن زیرساخت صحیح در سطح باغ عمودی بر روی آن دارد. بنابراین، دقت در انتخاب و نصب مواد با بالاترین کیفیت و گونه های مساعد برای محیط سبز ضروری است. در یک منطقه خشک، شما باید از گیاهانی استفاده کنید که می توانند شرایط خشک را تحمل کنند. در یک دیوار سبز داخلی، باید گیاهانی را انتخاب کنید که بتوانند سطوح روشنایی ارائه شده توسط فضا را داشته باشند.
الزامات زهکشی این سیستم را می توان به صورت سیستم زهکشی بسته یا سیستم باز طراحی کرد. در سیستم های زهکشی بسته، آب آبیاری جمع آوری و بازیافت می شود. با این حال، این سیستم نیاز به ارسال کمی آب به زهکشی دارد تا تجمع نمک های محلول را که در هنگام تبخیر آب باقی می مانند، کنترل کند. عدم تخلیه آب از سیستم می تواند منجر به آسیب به دیوار سبز شود. سیستم بسته برای کار کردن اکولوژیکی تر است، اما دارای معایبی است. اگر هر گونه بیماری گیاهی به کاشت وارد شود، با استفاده از آب بازیافتی به کل سیستم منتقل می شود. این عیب را می توان با فرآیند پاکسازی اشعه ماوراء بنفش آب بازیافتی مدیریت کرد. در سیستم باز، آب اضافی آبیاری به سیستم زهکشی ساختمان تخلیه می شود. با استفاده از سیستم باز، تجمع نمک در بستر کاشت و مسائل بهداشتی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
آب اضافی آبیاری باید در پایه دیوار سبز گرفته شود. هر زمان که آب در میان کاشت‌ها جریان داشته باشد، احتمالاً مقداری چکه از کاشت‌ها وجود دارد که نمی‌توان از آن جلوگیری کرد. شما باید ناحیه ای در پایه دیوار سبز داشته باشید که می تواند به یک سطح مرطوب تبدیل شود.
رسانه کاشت معیارهای حیاتی یک بستر کاشت مناسب برای کاشت دیوار سبز: باید سبک وزن باشد، توانایی نگهداری مواد مغذی را داشته باشد و ظرفیت نگهداری رطوبت کافی و قابلیت ایجاد یک ناحیه ریشه محکم (برای پایداری گیاه) را داشته باشد. اما همچنین باید به راحتی تخلیه شود. بعلاوه، اگر قرار است این سیستم به یک سیستم تصفیه هوای دیوار سبز/بیو دیواری فعال تبدیل شود، رسانه باید تبادل هوای کافی را فراهم کند.
آبیاری. تامین رطوبت به توده خاک برای بقای دیوار سبز حیاتی است. اگرچه ممکن است یک فرآیند ابتدایی به نظر برسد، اما یک عملیات نسبتاً پیچیده است. تامین آب، نحوه تامین آن و برخی مشکلات ذاتی انواع آب، همگی از عواملی هستند که باید در فرآیند طراحی مورد توجه قرار گیرند تا کاشت موفقیت آمیز و اقتصادی باشد. مخلوط‌های نسبتاً نازک، با زهکشی خوب و بدون خاک که در دیوار سبز استفاده می‌شوند، نمی‌توانند آب زیرسطحی را که معمولاً برای کاشت‌های سطح زمین در دسترس است، در اختیار گیاهان قرار دهند. برای جلوگیری از خشک شدن بستر کاشت و آسیب رساندن به مواد گیاهی باید مراقب بود. به طور معمول، یک سیستم آبیاری قطره ای کنترل شده با سنسور می تواند سیستم آبیاری را با استفاده از حداقل مقدار آب مدیریت کند.
تهویه. تهویه خوب در چرخه های فتوسنتز و تعرق ضروری است زیرا به پراکندگی مولکول های بخار آب منتشر شده ناشی از تعرق کمک می کند. تهویه خوب برای حفظ سرعت تعرق طبیعی لازم است، که به نوبه خود برای سرعت طبیعی فتوسنتز ضروری است. قرار دادن گریل های HVAC در کنار کاشت می تواند منجر به خشک شدن و سوختن شاخ و برگ به دلیل از دست دادن بیش از حد رطوبت (یعنی تعرق اجباری) شود. این مشکل عمدتاً در فصل گرما ایجاد می شود، زمانی که هوای گرم، خشک و دمنده مستقیماً با شاخ و برگ گیاه در تماس است.
