آیا تا به حال نام معماری عصبی را شنیده اید؟ اگر معماران ساختمان ها را بر اساس احساسات، شفا و شادی کاربر طراحی کنند، فضاها چگونه خواهند بود؟ بیمارستان هایی که به بهبودی بیمار کمک می کنند، مدارسی که خلاقیت را تشویق می کنند، محیط های کاری که تمرکز شما را بیشتر می کند…
این همان معماری عصبی است: طراحی محیط‌های کارآمد نه تنها بر اساس پارامترهای فنی قانون‌گذاری، ارگونومی و راحتی محیط، بلکه بر اساس شاخص‌های ذهنی مانند احساسات، شادی و رفاه.
